De stad Chesterfield was het ultieme dieptepunt van deze vakantie. Hanna
Tokkie herself ontving ons in de meest treurige achterbuurt van Engeland, en
stuurde ons naar een smerig heet, vies en niet opgeruimd zolderkamertje waar
de geur van pas overleden gasten verdoezeld werd door een immerspugende
Airwick-breeze-zoete-lucht-installatie. De doucheruimte was dusdanig dat ik
wel in paste, maar me vervolgens niet meer kon bewegen (kan aan mij liggen).
Op de vraag waar we die avond het beste zouden kunnen gaan eten stuurde
de gastvrouw, die inmiddels zelf was begonnen aan een boterham, gedrenkt in
witte bonen in tomatensaus (GADVERDAMME !), naar de "Harley's
bar". Dit etablissement baarde ons een weinig zorgen toen we er binnen
traden. Smerig, goor, vies, onverzorgd. Eerst maar een Guinness bestellen.
Dat kan niet mis gaan. Fout ! De hotter-than-my-daughter-snol achter
de bar pakte twee nog warme blikjes Guinness uit de koelkast en schonk die
in alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Bij Guinness is het
tappen, en het gas dat daarvoor gebruikt wordt, alsmede de temperatuur van
het bier essentieel, dus dit was duidelijk: hier gingen we NIET eten.
Een kroegje verder proberen dan maar. Whaaa ! Zomogelijk nog
smeriger en viezer hier ! Hier durf ik niets in mijn mond te steken
dat ook maar in de buurt van keuken is geweest ! Om niet onbeleefd te
zijn bestelden Paul een pilsje, en ik een cola aan het gedrocht achter de
bar. "Cheers" kwam het uit haar mond, waaruit nog een rokend
stompje sigaret stak... Ik kreeg van die van-der-Valk aanmaak-cola. Dat is
zelfs dodelijk voor mensen die River-cola kunnen drinken ! Dit maar laten
staan en verder ging onze speurtocht.
Verder de achterbuurt in, op zoek naar eten. Steeds meer tokkie-volk keek
ons uitdagend aan en bij het laatste cafe viel het gesprek helemaal stil
toen 2 ongeschoren toeristen zich durfden te mengen in de 75 jaar
gevangenisstraf die hier over de bar hing te lallen. OK, geen eten hier.
Laten we maar gaan...snel !
Ten einde raad zijn we naar de lokale supermarkt gelopen, en hebben daar
wat kant-en-klaar sandwiches uit het koelvak gepakt, wat opgewarmde
kipkluifjes, Sushi (LOL !), en wat meelbalmuffins als toetje. Als 2 zwervers
zijn we toen op het muurtje gaan zitten en hebben "gedineerd".
Hij's fijn ! Bij terugkomst in de B&B heb ik even geventileerd dat we
haar raad niet hadden opgevolgd omdat we een beetje bang waren voor
streptokokken, salmonella, E-coli en andere gastronomische uitdagingen, .
"Ja !" zei ze instemmend, "dat zegt iedereen die ik daar naar
toe stuur"...
|